Page 16 - Kravat Fanzin Aralık 2015 Sayısı

Vasiyet

Ağır ağır çıkıyorum merdivenleri. Ahmet Ha im aklımın
ucunda bile değil o esnada. Hayatımın en garip anlarından
birisini ya ıyorum. A ırı derecede sinirli ve anlam vere-
mediğim derecede sakinim. Duvarlar her zamanki yerini

almı , beni ayakta kar ılıyor. Onları görmezden gelerek,
evin kapısına yöneliyorum. Kapıyı yumruklayarak çalmak
vardı ya, neyse ki anahtarım yanımda; ringlere daha sonra
çıkarım.

İçeri girdiğimde donuk ve anlamsız bakı lar atıyorum
salondaki aileme. ''Ho geldin'' diyen anneme cevap veremi-
yorum, titreyen sesimi asla duymamalı. ''Ho bulduk canım
annem'' diyerek içimden, odama doğru yürüyorum. Ne var
ki bu cümlemi ben dahil hiç kimse duyamıyor. ''Cevap bile
verme artık, biz seni böyle yeti tirdik değil mi?'' Merak

etme anne, ben senin oğlunum.

14