Page 4 - Kravat Fanzin Şubat 2016 Sayısı

Kocamustafapa a’da ya ayan fakir ve örgütlü bir kız
çocuğu öğrencisinin ya antıdaki yerinin anlamsızlığı gibi

Etim çekiliyor tüm kemiklerimden, küçülüyorum. Var
olmanın hüznüyle yoğrulurken ha iğin kıyılarında, bir sabah
uyanıyorum ve çoraklarda tuz oluyorum. Yarın diyorum, yeni
bir gün olmayacak. Beyrut’taki iç sava ı dü lerken aklıma
yalnızca delik de ik olmu bina duvarlarının geli i beni

utandırıyor. Utanmayı bir kenara bırakıp -ki o kenar artık
küçük tuvaletten bozma orta alt sınıf ardiyelerine benziyor-
tatlı suda alabalıkları izliyorum hayranlıkla. Kimi zaman da
kendimi çatlamı dudaklarım ve kirli saçlarımla okullarından
kaçırılıp öpü ülen sevgililer gibi hissediyorum. Güçsüzüm
diyemiyorum, çünkü kendimi kandırmak en bilindik hobile-
rimdendir.

Göç dalgaları esiyor kuzeyden bir çığlığa doğru.
İ lenecek suçlar çoktan i lendi, hükmünü bekliyor.
Zaman geçiyor ve ardından çamur üstümüzde kuruyor.

Bu gürültü beni deli ediyor, bu canlılık senfonisi… Bu
parçalı bulutlar Eylül ortasında, bu lo luk mevsimi… Sokaklar
yeniden kömür kokmaya ba lıyor ve rahatsız edici sessizlikle-
riyle ünlü çağımızda bir yabancı daha “fazla akbili olan var
mı?” diye soruyor. Korkuyorum beni bulacak ve tekrardan adi
gülü leriyle eğlenecek diye, katlettiğim hislerimin ölüm-
süzlüğü.

1