Page 7 - Kravat Fanzin Nisan 2016 Sayısı

Kendimi uzun süredir sağlıklı kararlar alırken
bulamıyorum. Bir insan arka arkaya kaç kez yanılabilir? Her
geçtiğim kapıdan sonra gözüm arkada kalıyor ve başka bir
boyutta Krallar Vadisi’nde akasya ağaçlarının gölgelerinden
huşu içinde faydalanan “ben”in trajikomik hayatı olan
sürümü gibi hissediyorum. Bunun üzerine bir süre
düşündüm aslında ve işgal altında olduğum için böyle
süregeldiğini fark ettim. Şöyle bir etrafıma bakıyorum da;

sağımda ayna var, solumda itilaf devletleri. Zaten insan
aynalardan kaçamıyorken Britanya Krallığı donanmasını
karasularına indirse ne olur indirmese ne olur?

Sayıyorum üç dakika kırk altı saniyedir gelmedi.
Hâlbuki “iki dakika bekle içeri gidip geliyorum” demişti
bana. Lafın gelişine vurasım var. Elinde bir kâğıt parçası ve
pijamalarıyla tekrar Susam Sokağı’mıza teşrif ediyor. Beklet-
meden kâğıdı uzattığında anlıyorum ki kâğıt değil fotoğraf-
mış elindeki. Siyah beyaz, kenarları kubbeli, bir adamın
güldüğü ve bir kadının tebessüm illüzyonu yarattığı eski bir

çalışma. Piknik sanırım. “Annem” diyor. “Ne çok benziyor
bana değil mi?” “Evet” diyorum. “Yanındaki de babam. O
zamanlar ben yokum. Ablam üç yaşında, ananeme bırak-
mışlar. Hafta sonu için Abant’a gitmişler. Bu fotoğraf
çekilmeden hemen önce annem hamile olduğundan şüp-
helenip babama söylüyor. Babam tabi çok mutlu, ancak
anneme bakarsan yüzündeki korkunç ifadeyi görebiliyorsun.
Akabinde ben doğuyorum. Ben bu fotoğrafa baktıkça
ailemle ilgili her şeye anlam verebiliyorum ve neden diye

sormuyorum.” Biraz sessizlik oluyor. Bir şeyler söylemem

4