Page 9 - Kravat Fanzin Mart 2016 Sayısı

Behiye

Bir fırsat verilse şimdi senle, bundan belki yıllar yıllar evveline
Bir ihtimal, fakat ne güzel ihtimal

Vakitlice düşündüm, terazisi yok bu işlerin ve zaman ancak bu
kadar ağırdan alabilirdi kendini. Ne toymuşuz zamanında
Behiye. Ne plansız sevmişiz, hesapsız ve bencilce. Seni izliyorum
bir cam kenarından; beraber büyüdük sayılırız diyorum ve
gizleniyorum her hatanda, bilhassa en bilerek yaptıkların,
hesapsız ve bencilce. Çıkarıyorum kafamı, dışarısı buz kesiyor ve
bir buğu kaplıyor camı, siliyorum. Bir anda siliniyor her şey, ne
kadar net ve hiç yaşanmamışçasına oncası. Baştan başlıyorum.
Bir insan kaç defa baştan başlayabilir Behiye? Ne güzelsin, ellerin
üşüyor. Soğuğa hiç dayanamazsın sen ve içeri almak istiyorum
her defasında. Her defasında bir buğu kaplıyor, her çağırışımda.
Siliyorum, kendi elimle yapıyorum, biliyorum. Ve Bir anda
yeşile bürünüyorsun en güzel çiçeklerin kokusu üzerinde. Senin-
le baharı kutlamaya geliyorum. Yetişemiyorum bazen, öyle hızlı
açıyor çiçeklerin, çıldırtıyor kokusu herkesi ve korkuyorum. Ya
biri koparıp giderse seni, derhal doğruluyorum ve sona eriyor bu
ihtimal. Fakat ne korkunç ihtimal... Mevsimlere sığamıyorum.
Bir fırtına esiyor Behiye, etrafta dehşetli bir karmaşa. Savruluyor-
sun oradan oraya. Son bir hamle uzatıyorum elimi, fakat bu
sefer ne ben sana uzanabiliyorum ne de sen elini uzatıyorsun.
Saklasam kafamı diyorum, bir buğu kaplasa yine camın her
yerini ve her hatanda, bilhassa en bilerek yaptıkların, hesapsız ve
bencilce. Doğrultuyorum kendimi, duruluyor fırtına ve
ardından sığamıyor göğe güneş. Baştan başlıyorum.

Senle biz Behiye, bir vakitler bir ihtimaldik.
Fakat ne güzeldik.
6 Muhsin Tulukçu