Page 17 - Kravat Fanzin Şubat 2016 Sayısı

Oturduğum yerden kütüphaneye uzanıp elime değen ilk
kitabı aldım, rastgele bir sayfasını okumaya ba ladım.
Kitabın sonuna geldiğimde ne zaman yaktığımı hatırlama-
dığım bilmem kaçıncı sigaram da bitti. Kitabı kapatıp
sigarayı söndürdüm. Birbirini tamamlayan iki eyin aynı
anda bitirip annemin tembihlerine uydum. Annem bunu
görse ne derdi?

Bu soruya cevap aramak içimi sıktı, hırkamı sırtıma
atıp dı arı çıktım. Canım sıkıldığında yürümek iyi gelirdi
ben de saatlerce yürüdüm, belki. Yürümekten sıkılınca
yanımdan geçen ilk otobüse atlayıp ardaki bo koltuklardan
birine oturdum. Çok çok uzun bir süre camdan dı arıyı
izledim ya da belki kısa bir süre, bilmiyorum. Rastgele bir
durakta indim. Sokaklar bo , evler ıssızdı. Yolumun sol
tarafında iki sokağın kesi tiği yerde ye il pencereli sarı bir ev
vardı. Bana bir eyleri anımsattı ama tam hatırlayamadım.
Kapısına doğru attım adımlarımı. Kırmızı kapısı ardına
kadar açıktı. Bu açıklık bir ki inin zar zor sığabileceği kadar

geni ti. Yakla tıkça tedirginliğim arttı ama içimden bir ses
içeri girmemi söyledi ya da bu ses evin içinden geldi, bilmi-
yorum. İçeri girdim girmesine ama hiçbir ey göremedim,
karanlık zi riydi. El yordamıyla ı ığı aradım, bulamadım.
Bu hayatım boyunca böyle oldu. Evin içi nemli ve sıcaktı.
Ağır hareketlerle dolandım biraz, bir eyleri yıkıp dök-
mediğime göre etrafta e ya yoktu. Evin derinliklerine ilerle-
dikçe birtakım sesler duymaya ba ladım ya da duyduğumu
sandım. Nedendir bilmem birden hızlı adımlarla dı arı

attım kendimi.

14